dilluns, 21 de febrer del 2011

Tic Tac


El temps camina, inexorable.
Intentem aturar-lo amb cremes, amb ejercici, amb pensaments positius.
Follant amb desconeguts.
Però el meu cos canvia i no puc evitar-ho, malgrat les cremes, malgrat l'exercici.
Malgrat que la meva cara encara no mostra arrugues visibles.
Malgrat que encara atregui mirades pel carrer (de fet, ara més que mai)
Quants anys em queden? Observo les dones al vestidor del gimnàs. Dones amb 20 (15?) anys més que jo. Llueixen tatuatges com jo. Fan cada dia esport, com jo. Vesteixen de manera juvenil. S'implanten silicona als llavis. Però el seu cos està arrugat. S'obliden de les coses. Ja no les desitgen pel carrer. Potser no els importa. Potser a mi tampoc m'importarà.


Avui un client m'ha preguntat quina edat tenia.
Això no es pregunta, noi!
- Per què?
- Perquè estàs molt bé.
Això què vol dir, que em conservo molt bé per la meva edat, o donat que estic bona no puc ser gaire gran?
Miro el seu DNI,
- en tinc més que tu, però no et diré quants.
- No estàs casada.
- Sí que ho estic.
Em mira amb cara d'incredulitat.
Per què no em creus? (o prefereix no creure'm)
- Tu també ets casat.
- , em diu, i murmura fluixet: però no importa...




El tiempo camina, inexorable.
Intentamos detenerlo con cremas, con ejercicio, con pensamientos positivos.
Follando con desconocidos.
Pero mi cuerpo cambia y no puedo evitarlo, a pesar de las cremas, a pesar del ejercicio.
A pesar de que mi cara todavía no muestra arrugas visibles.
A pesar de que todavía atraiga miradas por la calle (de hecho, ahora más que nunca)
¿Cuántos años me quedan? Observo a las mujeres en los vestidores del gimnasio. Mujeres con 20 (¿15?) años más que yo. Lucen tatuajes como yo. Hacen cada día deporte como yo. Visten de manera juvenil. Se implantan silicona en los labios. Pero su cuerpo está arrugado. Se olvidan de las cosas. Y ya no las desean por la calle. Tal vez no les importa. Tal vez tampoco a mi me importará.

Hoy un cliente me ha preguntado mi edad.
¡eso no se pregunta, chico!
- ¿Por què?
- Porque estás muy bien.
¿Eso qué significa, que me conservo muy bien para mi edad, o que dado que estoy buena no puedo ser muy mayor?
Miro su DNI,
- tengo más que tu, pero no voy a decirte cuántos.
- No estás casada.
- Sí que lo estoy.
Me mira con cara de incredulidad.
¿Por qué no me crees? (o prefiere no creerme)
- Tu también estás casado.
- , me dice, y murmura bajito: pero no importa...

17 comentaris:

Princesa ha dit...

A pesar de que ahora yo también estoy mejor que nunca, el paso del tiempo me da miedo, no ya por lo que no has hecho, sino por lo que quizás no podrás hacer.

Anònim ha dit...

jaja
cabrona
ni lo pienses
disfruta cada segundo
yo en el vestuario del club veo mujeres 10 o más años menos q yo con cuerpos basura
madres de niños de 2 y 3 años q ni su propio marido querrá follarlas chavales universitarias fofas
hasta adolescentes q jamás van a tener un cuerpo bonito
no sé
mientras tengo donde elegir para follar en todas las edades y verdaderos cuerpazos debo estar bien
el deporte de fondo es la clave
renueva todas la células
y la risa
mi madre hasta muy entrado los 60 era muy deseable
empezó a envejecer cuando se enfermó mi padre
así de repente

beso de una rubia madurita jaja

Six X ha dit...

Princesa, sí da un miedo terrible...y lo peor es que hay cosas que ya no podemos hacer. Pero ¡que nos quiten lo bailao!
POEM, yo a las adolecentes las veo todas iguales. Mismo peinado, misma ropa...son clones. ¡¡nosotras somos únicas, por eso follamos tanto!! Pero no nos engañemos a los hombres de nuestra edad se les cae la baba cuando se les cruza una de esas clones.

Anònim ha dit...

No es la fachada. Me he dado cuenta hace tiempo que es lo de menos. A uno mismo le puede insatisfacer su cuerpo... eso es lógico pero el que está a tu lado seguro que te verá de otra forma.

A tus PIES

ha dit...

Eeer... Lo importante es el interior.

Rodericus ha dit...

Six, t´eqivoques. Aquestas "clónicas" de vint anys no en possan gens ni mica. M´estimo una dona amb els cuaranta, amb algunas arrugas de las que renegas. Pero per sobre de tot, amb experiencia, multiorgasmica i que sápigue el que li agrada i em farás feliç un parell d´horas.

Un petó

Carlos ha dit...

És veritat, el cos va canviant. per molt que et cuidis és Una realitat innegable una sentència inapel.lable de la vida. que tan sols podrem endarrerir una mica. El pitjor són les arrugues de l'ànima i del cor.
El pitjor és que hi ha gent de 20 anys que és molt molt vella. Afortunadament hi ha gent de 40, 50, 60, 70 que és molt jove.
un petó

ოᕱᏒᎥꂅ ha dit...

lo mejor es aceptarse, entender que no podemos tener el cuerpo de cuando teníamos 20 años y más si se ha parido.... yo no tengo un cuerpazo, pero los hombres valoran otras cosas además del cuerpo. Hoy en día hay chicas de 15 a 20 años que dan pena!

Six X ha dit...

GuDèLu, eso espero
gato, ya ya
rodericus i a aquestes de 40 les seguiràs desitjant d'aquí a 10anys? o preferiràs les clòniques (que ja tindran uns dolços 30)
Carlos és que hi ha coses (i ànimes) que no es poden canviar.
Juana, sí que dan pena la verdad, sobretodo porque no saben valorar todo lo que tienen.

Rodericus ha dit...

Six, se que costa, peró hi ha que sapiguer envellir amb dignitat. No tots els homes som com el Berlusconi. Encara que dubto que el Berlusconi hagi sigut alguna vegada un home de veritát.

Un petó a les tevas "potes de gall"

Nikita ha dit...

puffffffff

quierete, muevete, desea, nunca dejes de desear, de emocionarte, de ponerle pasión a la vida!!!

que edad tengo???
yo digo: la que aparento jajaja
mucho menos de lo que es, en realidad importa???

los años te añaden tantas cosas buenas!!!
no lo olvides guapaaaaaa

muaaaaaaaaaaa

Six X ha dit...

Nikita, hasta ahora no me importaba decir mi edad, me encantaba ver esa reacción en la gente de ¡vaya no los aparentas!, pero ahora temo que piensen ¡pues sí que es mayor! ¿sabes? es curioso: mi padre siempre se añade un año más, y este año, que acaba de jubilarse, ¡¡incluso lo he oído añadirse dos más!!rodericus, potser no tots sóm com el Berlusconi, però molts són com el Briatore, ja ja. El berlusconi no és un home, és una serp llefiscosa.

Sintrans ha dit...

hola te invito a
www.inadaptados.com.ve
donde seran bienvenidos tus relatos, ya que aun nadie a publicado nada erotico jejeje, espero te animes! Saludos

Nuda Veritas ha dit...

Estoy con Princesa.....

Yo con 20 años era superpava....ahora que me he quitado tonterías de la cabeza y todo es más relativo me lo paso mucho mejor.

Y yo tampoco aparento los que tengo... :)

Besotes sin caducidad,

Nuda

Six X ha dit...

Nuda, yo tampoco volvería a los 20 (para mí fueron terribles), pero 5 años menos sí que me gustaría tener!!

Unknown ha dit...

Lady S(e)ix…

Voy a hacerle una confidencia. Nunca, jamás de los nuncas, me preocupó la edad. No la mía, y menos la de los demás. Pero de unos meses a esta parte me angustia ver los años tatuados en mi cuerpo. Tengo miedo. Demasiado, a veces. No me conservo mal, pero tampoco tiene mucho mérito cuando no hay mucho para conservar. Sí, tengo miedo. Y mi único consuelo es que a medida que me acerco al precipicio me recuerden más bello, aún sabiendo que cada día soy menos hermoso.

(La verdad es que no iría hacia atrás en el tiempo, pero a condición de parar esta maldita máquina… ¿Dorian Gray? ¿Y quién podría resistirse a que su tiempo se pintase solo sobre su lienzo?)

Perdón si arrugué el día a alguien.

Beseixos, Lady 6.

Six X ha dit...

Beau , a veces también quisiera detener el tiempo en mi cuerpo, como Dorian, y que todas mis experiencias no dejaran marcas en él. Mantenerme como ahora, con los mismos deseos. Sentirme para siempre deseada.(por cierto, estoy segura de que te conservas bien y que tienes mucho para conservar)